POLISH-JEWISH RELATIONS
Jewish collaboration with the Soviets provoked an outpouring of condemnation by the Polish people. They accused
the Jews of conspiring with the Soviets to destroy Poland. When the newly-created Polish Army was relocated from
Russia to the Middle East, thousands of Polish Jews, who had enlisted, deserted the army en masse. Though
General Anders granted them all amnesty, it is not surprising that resentment within the army ranks grew - but
not for reasons of anti-semetism. This desertion was a betrayal of Poland, on the very eve of battle. But with the
establishment of the Jewish Ghettos, Polish opinion began to transform from one of hatred and anger to that of
sympathy and deep compassion. Poles who had themselves been victims of German bestiality knew with what
anguish the Jews suffered. They were witness to the horrors of the ghettos and the sentence imposed upon its'
victims - slow starvation and the deportations to death camps. Many Poles felt compelled to act on the grounds of
decency and humanitarianism, overlooking past resentments, betrayal, even anti-semetism, to come to the aid of
the Jews. At great risk to their own lives, Polish men, women and children tossed bundles of food over the ghetto
walls. Polish families opened their homes to Jews fleeing Nazi persecution. Many Poles even constructed secret
bunkers beneath their basements, or erected fake wall partitions, for the purpose of hiding as many Jews as
possible. Elaborate means were used to smuggle food, clothing and medical care to the Jews in hiding, so as not
to arouse public suspicion.
Poland was the only occupied country in which the Germans issued a decree warning that anyone helping the Jews
would be executed. In house-to-house searches, the Nazis often found Jews hiding there, and shot them along
with the Poles ( and their families ) who sheltered them. That the Germans even issued such a decree is
indicative of the fact that Polish assistance to the Jews was widespread. Many Poles were so traumatized that
they chose to remain neutral for fear of their lives. Our perception of them as passive or indifferent is unwarranted.
Considering the circumstances theirs was not a decision influenced by anti-semetism. But even with the threat
of discovery, and German reprisals, many Poles continued in their mission to shelter and hide Jews.
German and Soviet propaganda distorted and magnified the facts in order to inflame Polish-Jewish hostilities
Among the countless incidences staged by the Nazis was one in which Germans in Lodz destroyed a statue of the
Polish patriot Kosciuszko, and blamed it on the Jews. The Germans forced a group of Jews to stand in front of the
rubble and photographed it as "evidence". Immediately thereafter, the Germans burned down a synagogue and
accused the Poles for having done so in retaliation. In Warsaw, on Passover, the Germans staged a riot which
lasted, ironically, for eight days. They recruited a thousand Polish youths to destroy Jewish homes and shops while
German soldiers were nearby filming the entire onslaught. The sole objective of Nazi propaganda was to bring
about Poland's self-destruction by playing on Polish fears of being conquered by the Soviets. Moreover, the
suspicion that Britain and the US had abandoned the Poles and was about to betray them to the Soviets were
reasons enough for some Poles to collaborate with the Nazis. Any illusion of acquiring special protection or
benefits by collaboration, quickly vanished, as the German terror on Polish underground continued unabated.
The Polish Underground waged a continuous battle using counter propaganda of its own to demoralize and disrupt
the German rank and file. More importantly, the Underground sought to influence Polish attitudes by instructing
them to resist German propaganda and enticements to collaborate with them. The Nazis made numerous
concessions to the Polish people including re-opening Polish theatres and museums, and elminating the
requirement of passes for Poles using the trains. The Germans sometimes succeeded in luring members
of the AK out of hiding, only to deport them to concentration camps, or execute them.
While the majority of the Poles complied with the directives of the Polish Underground, others did not. Poland
endured a siege of German terror and brutality that over time contributed to the increase in delinquency, especially
in the youth. No morals or laws prevailed other than that which ensured Nazi supremacy. Every kind of depravity
was encouraged by the Nazis to erode the moral fabric of Polish society. The Poles who collaborated with the
Germans represented only a fraction of the Polish population.
In the political sphere, the most rabid element was the ONR ( Oboz Narodowo Rady Kalny ), a radical-nationalist
party which produced much of the Polish anti-semetic propaganda. They accused the Jews of starting the war,
and claimed that the Jews were collaborating with the Nazis and the Soviets in order to destroy Poland. This
political party was not represented in the Polish Underground State, nor in the Polish Government-in-exile, in
London.
Little or no attention has been given to the sacrifices made by heroic Poles - the men, and women who made
daring attempts to shelter Jews, under extraordinary circumstances. Catholic nuns frequently sheltered Jewish
children in their convents, teaching them Catholic prayers, and catechism, so that they could pass the scrutiny of
German interrogation. Among the religious orders that gave assistance to the Jews were: the Sisters of Maria's
Family ( in Otwock, Pludy and several other Polish towns), the Ursuline Sisters ( in Warsaw-Powisle, among other
provincial convents), the Franciscan Sisters, in Lasku, the Sisters of the Lady Immaculate ( in Warsaw, Szymanow,
and Niepokalanow), the Sisters of Charity ( in the hospitals of Warsaw), and the Polish Relief Council in Otwock.
At the start of the war, there were Poles who were anti-semetic but who had changed their outlook because of the
Nazi atrocities committed against the Jews - men such as Stanislaw Piasecki, Adolf, Nowaczynski, Kozidkiewicz,
Witold Rudnicki, among many others. There are thousands of Poles who risked their lives and died in the process
of helping the Jews. Only a few of them have been documented and are honoured by Yad Vashem, in the
Righteous Among Nations. None have gained so much attention as the selfless act of one individual, Father
Maximillian Kolbe, a Franciscan monk. He was a Polish prisoner in Auschwitz, number 16670, who volunteered
to die instead of the fifteen Jews selected for death by slow starvation. The first victims of the gas chambers at
Auschwitz were 300 Poles and 700 Soviet POWs. Until 1942, Poles constituted 90% of the inmates of Stutthof.
Jan Karski, a national hero of the Polish Underground, was the first to report the news of German atrocities to the
Allied nations. He embarked on a gruelling mission through several occupied countries, transporting secret
microfilm to the Polish Government-in-exile in London - on it was documented evidence of the crimes committed
by the Germans - photographs, decrees, and statistics.
The most elaborate covert operation in saving the Jews was an organization called Zegota. Although its officical
name was Council for Aid to the Jews, it had to have been referred to in code in order to protect the organization
from blackmailers and informers. Zegota members represented a wide cross-section of Polish society. It was
an enormous network which overlapped with organizations in the Polish Underground State, Home Army, and
a countless array of individual Poles from every profession and trade. All were devoted to helping the work of
Zegota. The major scope of activity dealt with finding safe houses in which Jews could be hidden, the provision of
food, clothing, and whenever possible, medical care. They produced thousands of fake documents, such as birth
certificates, and passports, to conceal the true identity of the Jews. Many Jews were able to live on the Aryan side
(outside the ghettos) because their features were not semetic. They were the lucky few. Many others whose
appearance was obviously semetic, had to be hidden at all times, otherwise they would risk their death and the
death of the Poles sheltering them. Because of this risk, many Poles had no choice but to refuse to help them.
The largest source of aid to the Jews, which far surpassed Zegota, and the spontaneous efforts given randomly by
groups or individuals, was the Polish Underground State. Its' organization, along political, military and civilian
divisions, was devoted to the restoration of Polands freedom and independence. Among its activities was the
mission to provide the Jews with a means of escape and shelter from Nazi persecution.
In 1940-41, the Polish government-in-exile and the Underground State were the first to report the news of the
persecution of the Jews in Poland. Initially, the British government received the reports with a great deal of
skepticism, believing that the Poles may have exaggerated. It was difficult for the British to comprehend how
German Kultur could descend to such depths of depravity. Irregardless of British stonewalling, Polish interventions
were immediately set into motion. Diplomatic meetings were held in Britain, and the U.S., resolutions were drawn up
and submitted to the United Nations. Ambassador Papee made several visits to the Vatican, meeting with
Secretary of State Cardinal Maglione, and Monsignor Tardem and Montini. He presented them with a memo from
Prime Minister Sikorski, in which he discussed the persecution of the Poles and Jews under Nazi occupation, and
requested the intervention of Pope Pius XII. Issues of the Black Book were also submitted. Papee also met with the
General of the Jesuit Order, Father Wlodzmierz Ledochowski to discuss using the Church and its agencies to
shelter Poles and Jews in Poland.
The Polish Foreign Office published a White Book entitled, " The German Occupation of Poland ", printed in
English, French and Spanish. There were also two Black Books; Volume I " The German Invasion of Poland "
described the September Campaign. Volume II, " The German New Order in Poland " described the German
administration in Poland and the Soviet-German war of June 1941. It provided details concerning the fate of the
Jews, German regulations, descriptions of German atrocities, the burning of synagogues, locations of burials and
names of victims, confiscation of Jewish property, loss of freedom and rights, forced labor, ghettoes, and
death camps. Included were 30 photographs illustrating in graphic detail, life in the ghetto, as well as copies
of German decrees. This book was widely distributed in Great Britain and the US. Copies were sent to press
agencies and newspapers around the world.
Prime Minister Sikorski made several visits to the US as well as to London, and the Polish Embassy in Washington,
D.C. A flurry of telegrams between London and Warsaw document the extent of Polish efforts in pressuring the
Allies for military assistance. In 1941-42, Sikorski asked for an American declaration condemning German
oppressive policies against the Poles and the Jews. The US was unresponsive. As time passed, the situation\
grew more ominous, Sikorskis appeals became more frequent and urgent. Poles and Jews demanded that
Britain execute Germans in reprisal for Nazi atrocities committed against the Polish nation. The British refused
to intervene because it was not within the scope of their political objectives.
The American Jewish Congress and the World Jewish Congress were receptive to Sikorskis arrival in the US,
and expressed hope for the liberation of Poland, but they quickly resorted to a litany of accusations of Polands
pre-war administration. They accused the Polish military of anti-semetism and referred to the periodical issued by
the ONR, entitled " Jestem Polakiem " ( I am Polish), that was radically nationalistic. Its circulation lasted only from
August 4, 1940 to May 15, 1941, at which time the Sikorski govenment called a stop to its publication, declaring it
to be detrimental. Sikorski tried to assure the Allies that the governments position was strongly opposed to
anti-semetism and considered it foreign to its government. He stated that " the common suffering has created a
community of spirit between Poles and Jews"
The Jewish Morning Newspaper did acknowledge that the Sikorski government was moderate, but instead chose
to focus entirely on the fact that a few of its members were National Democrats. Many criticisms were made
purely on hearsay - as one by Jozef Tennenbaum, President of the American Federation of Polish Jews. He
claimed that tens of thousands of Poles helped the Germans to exterminate the Jews - it is completely
unsubstantiated. Jews were frequently at odds even with each other over the issue of anti-semetism. Rabbi Z.
Babad, who represented the Polish Agudists in Great Britain, condemed the Jews who made irresponsible
generalizations about Polish actions towards the Jews. He was a loyal supporter of the Sikorski government,
and he criticized foreign Jews, especially Zionists, for interfering in Polish internal affairs. Ludwik Grosfeld, a
Polish Jew, was appointed Minister of Treasury by Prime Minister Mikolajczyk. Grosfeld was severely criticized
by the Jews who accused him of being an " assimilationist "
After the Germans invaded Russia, the attacks on the Jews intensified. The Polish government countered German
propaganda by issuing a Declaration, entitled, " Instruction No. 2 ", dated June 23, 1941. It read as follows:
" The government lays great stress on the necessity of warning the nations not to give in to German
baiters and not to adopt an active anti-Jewish attitude in the territories freed from Soviet occupation.
This is imperative for reasons of principle and political ones such as actions would be bound to make
it terribly difficult for the government to profit from the situation in the international field. "
On Jan 13, 1942, Sikorski attended an inter-allied conference of nine countries ( which had been occupied by
Germany ), including delegates from Britain and the US. A resolution was made calling for the prosecution of
Germans who violated international law by committing violent crimes against civilians. Britain and the US
refused to sign it on the grounds that there was no verification that the reports were true.
The Polish Underground reported on the increase in German killings. One of many memos read as follows:
" I inform that the news about the murder of several thousand Jews in eastern Galicia is true. Mass
murder of Jews were also committed in the Wilno province, in Byelorussia, and in the Lublin province. In
Wilno alone, about sixty thousand Jews were murdered.... Delegate, April 8, 1942 "
As the massacres began to spread throughout eastern Poland into the General Gouvernement, Prime Minister
Sikorski sent dispatches to the Allied govenments reporting that :
" Extermination of the Jewish population is taking place at an unbelievable extent...mass slaughter
of tens of thousands of Jews is being carried out. In the ghettos of Warsaw and Krakow, mass
executions are being carried out every day. Jews ill with typhus are being shot. The Jews of Poland
are suffering the most terrible persecution in the entire history..."
Alex Lech Bajan
RAQport Inc.
2004 North Monroe Street
Arlington Virginia 22207
Washington DC Area
USA
TEL: 703-528-0114
TEL2: 703-652-0993
FAX: 703-940-8300
sms: 703-485-6619
EMAIL: polonia@raqport.com
WEB SITE: http://raqport.com
Wednesday, November 26, 2008
Tuesday, November 25, 2008
Niemiecka bezczelność nie ma granic
Niemiecka bezczelność nie ma granic
Nasz Dziennik, 2008-11-25
Tego nie można wytłumaczyć brakiem elementarnej wiedzy o najnowszej historii
Po raz kolejny niemieckie media pisząc o obozach na terenie okupowanej przez Niemcy Polski, używają określenia "były polski obóz koncentracyjny". Tym razem takie słowa znalazły się we wczorajszym wydaniu dziennika "Die Welt" w odniesieniu do niemieckiego obozu koncentracyjnego na Majdanku. Przedstawiciele redakcji nie chcieli komentować, dlaczego użyli takiego sformułowania. Ambasada Polski w Niemczech, która dowiedziała się od nas o tej publikacji, zapowiada, że złoży protest i będzie się domagała od redakcji wyjaśnień w tej sprawie.
Światowe media często posługują się skandalicznym sformułowaniem "Polish concentrations camps" (ang. "polskie obozy koncentracyjne") czy "Polish death camps" ("polskie obozy śmierci"). Po interwencjach Polonii lub przedstawicieli polskich placówek dyplomatycznych redakcje często wycofują się z tych oszczerczych sformułowań, tłumacząc się niewiedzą. Jednak niemiecka czołowa gazeta używanie zwrotu "Ehemalige polnische Konzentrationslager Majdanek" nie może tłumaczyć brakiem elementarnej wiedzy o najnowszej historii swojego kraju. W rozmowie z "Naszym Dziennikiem" Maria Bartczak, attaché prasowy polskiej ambasady w Niemczech, zapewniła, że natychmiast zostanie złożony protest w tej sprawie, a od redakcji ambasada będzie się domagać wyjaśnień. - Zawsze interweniujemy w tego typu sprawach - powiedziała nam Bartczak - bowiem nie możemy dopuścić, aby nawet przez pomyłkę pojawiały się nieprawdziwe określenia szkalujące Polskę.
Próbowaliśmy skontaktować się zarówno z autorką tekstu, w którym użyto tego haniebnego zwrotu, z Miriam Holstein, jak i z redaktorami redakcji "Die Welt" oraz z redaktorem naczelnym internetowej wersji dziennika "Welt Online" - Thomasem Schmidtem, ale bezskutecznie. Jak nas poinformowano w redakcji, Holstein przez dwa dni będzie nieobecna. Najpierw próbowano nas łączyć z szefem redakcji, ale po wyjaśnieniu, o co chodzi, uzyskaliśmy odpowiedź, że aby otrzymać jakikolwiek komentarz na ten temat, musimy wysłać pytania na piśmie.
To nie pierwszy i nie jedyny przypadek podawania w mediach fałszywych określeń "polskie obozy koncentracyjne". Można się o tym bardzo łatwo przekonać, wpisując do jakiejkolwiek internetowej wyszukiwarki słowa "Polnische Konzentrationslager". W ciągu kilku sekund trafiamy na inne niemieckie strony. Tak jest na przykład na stronie "Deutsche Welle". W życiorysie oprawcy Klausa Barbie napisano, że wysyłał on tysiące Żydów do "polskiego obozu koncentracyjnego" (Er hatte die Deportation von Tausenden Juden in polnische Konzentrationslager veranlasst). W ślad za mediami idą również politycy. Na internetowej stronie lewicowej organizacji Linksjugend z Saksonii czytamy o planach "pięciodniowego wyjazdu młodzieżowej grupy naukowej do byłego polskiego obozu koncentracyjnego w Auschwitz" (eine fünftägige Studienfahrt in das ehemalige polnische Konzentrationslager Auschwitz).
Podobne informacje znajdujemy na niemieckich stronach internetowych dotyczących Europy Wschodniej, gdzie przy okazji historycznego opisu z 1941 roku wspomina się także o deportacjach Żydów z Rumunii do "polskiego obozu koncentracyjnego w Auschwitz" (Deportation der rumänischen Juden ins polnische Konzentrationslager Auschwitz).
Pomimo wielu protestów ze strony ambasady, polskiego MSZ oraz polskiej prasy w dalszym ciągu niemieckie gazety zarówno drukowane, jak i elektroniczne co jakiś czas posługują się fałszywym określeniem "byłe polskie obozy koncentracyjne". W przypadku Niemiec nie można tego tłumaczyć brakiem elementarnej wiedzy o historii. Czy unikniemy używania takich określeń dopiero wtedy, gdy zmienimy nazwy wszystkich obozów niemieckich w Polsce tak jak w Oświęcimiu (były nazistowski niemiecki obóz koncentracyjny Auschwitz-Birkenau)?
Waldemar Maszewski, Hamburg
Nasz Dziennik, 2008-11-25
Tego nie można wytłumaczyć brakiem elementarnej wiedzy o najnowszej historii
Po raz kolejny niemieckie media pisząc o obozach na terenie okupowanej przez Niemcy Polski, używają określenia "były polski obóz koncentracyjny". Tym razem takie słowa znalazły się we wczorajszym wydaniu dziennika "Die Welt" w odniesieniu do niemieckiego obozu koncentracyjnego na Majdanku. Przedstawiciele redakcji nie chcieli komentować, dlaczego użyli takiego sformułowania. Ambasada Polski w Niemczech, która dowiedziała się od nas o tej publikacji, zapowiada, że złoży protest i będzie się domagała od redakcji wyjaśnień w tej sprawie.
Światowe media często posługują się skandalicznym sformułowaniem "Polish concentrations camps" (ang. "polskie obozy koncentracyjne") czy "Polish death camps" ("polskie obozy śmierci"). Po interwencjach Polonii lub przedstawicieli polskich placówek dyplomatycznych redakcje często wycofują się z tych oszczerczych sformułowań, tłumacząc się niewiedzą. Jednak niemiecka czołowa gazeta używanie zwrotu "Ehemalige polnische Konzentrationslager Majdanek" nie może tłumaczyć brakiem elementarnej wiedzy o najnowszej historii swojego kraju. W rozmowie z "Naszym Dziennikiem" Maria Bartczak, attaché prasowy polskiej ambasady w Niemczech, zapewniła, że natychmiast zostanie złożony protest w tej sprawie, a od redakcji ambasada będzie się domagać wyjaśnień. - Zawsze interweniujemy w tego typu sprawach - powiedziała nam Bartczak - bowiem nie możemy dopuścić, aby nawet przez pomyłkę pojawiały się nieprawdziwe określenia szkalujące Polskę.
Próbowaliśmy skontaktować się zarówno z autorką tekstu, w którym użyto tego haniebnego zwrotu, z Miriam Holstein, jak i z redaktorami redakcji "Die Welt" oraz z redaktorem naczelnym internetowej wersji dziennika "Welt Online" - Thomasem Schmidtem, ale bezskutecznie. Jak nas poinformowano w redakcji, Holstein przez dwa dni będzie nieobecna. Najpierw próbowano nas łączyć z szefem redakcji, ale po wyjaśnieniu, o co chodzi, uzyskaliśmy odpowiedź, że aby otrzymać jakikolwiek komentarz na ten temat, musimy wysłać pytania na piśmie.
To nie pierwszy i nie jedyny przypadek podawania w mediach fałszywych określeń "polskie obozy koncentracyjne". Można się o tym bardzo łatwo przekonać, wpisując do jakiejkolwiek internetowej wyszukiwarki słowa "Polnische Konzentrationslager". W ciągu kilku sekund trafiamy na inne niemieckie strony. Tak jest na przykład na stronie "Deutsche Welle". W życiorysie oprawcy Klausa Barbie napisano, że wysyłał on tysiące Żydów do "polskiego obozu koncentracyjnego" (Er hatte die Deportation von Tausenden Juden in polnische Konzentrationslager veranlasst). W ślad za mediami idą również politycy. Na internetowej stronie lewicowej organizacji Linksjugend z Saksonii czytamy o planach "pięciodniowego wyjazdu młodzieżowej grupy naukowej do byłego polskiego obozu koncentracyjnego w Auschwitz" (eine fünftägige Studienfahrt in das ehemalige polnische Konzentrationslager Auschwitz).
Podobne informacje znajdujemy na niemieckich stronach internetowych dotyczących Europy Wschodniej, gdzie przy okazji historycznego opisu z 1941 roku wspomina się także o deportacjach Żydów z Rumunii do "polskiego obozu koncentracyjnego w Auschwitz" (Deportation der rumänischen Juden ins polnische Konzentrationslager Auschwitz).
Pomimo wielu protestów ze strony ambasady, polskiego MSZ oraz polskiej prasy w dalszym ciągu niemieckie gazety zarówno drukowane, jak i elektroniczne co jakiś czas posługują się fałszywym określeniem "byłe polskie obozy koncentracyjne". W przypadku Niemiec nie można tego tłumaczyć brakiem elementarnej wiedzy o historii. Czy unikniemy używania takich określeń dopiero wtedy, gdy zmienimy nazwy wszystkich obozów niemieckich w Polsce tak jak w Oświęcimiu (były nazistowski niemiecki obóz koncentracyjny Auschwitz-Birkenau)?
Waldemar Maszewski, Hamburg
Saturday, November 22, 2008
Eastern Poland property compensation deadline approaches
Eastern Poland property compensation deadline approaches
Importance: High
Dear Polish American Congress:
We seek your urgent assistance in getting this information to your branches and to Polonia in the USA.
At stake are justice and respect for the property rights of your members whose families lost property in eastern Poland during the war.
They have only one month in which to register their interest in receiving compensation for this land, and after 31 December 2008 it will be too late.
Information is found below and attached. Please contact me urgently if you have any questions or concerns.
STEFAN WIŚNIOWSKI
CHAIRMAN, KRESY-SIBERIA GROUP
3 Castle Circuit Close
Seaforth NSW 2092 Australia
Telephone +61 411 864 873
Stefan.Wisniowski@Kresy-Siberia.org
www.Kresy-Siberia.org
PRZEWODNICZĄCY, GRUPA KRESY-SYBERIA
ul. Wiśniowa 40B lokal nr 6
02-516 Warszawa, Polska
Telefon +48 22 5424090 fax +48 22 5424089
Kom. +48 517 206 491
Stefan.Wisniowski@Kresy-Syberia.org
www.Kresy-Syberia.org
FOR IMMEDIATE RELEASE (Polish text follows)
Eastern Poland property compensation deadline approaches
WARSAW POLAND, Thursday, Nov 6, 2008 - - Although it has not been widely publicized outside Poland, the deadline is looming for the Polish government’s offer of compensation for property left outside its present borders in connection with the Second World War.
This is in not related to restitution for property confiscated in Poland by the German Nazi and post-war Communist regimes. Rather, it is compensation offered for property left behind when Poland’s borders were shifted west after the war. Poland’s eastern territories were taken over by the Soviet Union in exchange for new western territories taken from a vanquished Germany.
Romuald Lipinski, a soldier in the Polish Army that helped drive the Germans out of Italy and who is now living in Virginia, says "it broke our hearts when our land was lost to the Soviets – we felt totally betrayed by our own Allies. We helped win the war against Hitler but lost our homeland to Stalin. But even though we could never return home after the war, we never forgot our Polish homeland. Now after all these years, we rejoice that Poland is free again and that it has not forgotten us either."
Almost 70 years after the war started, partial justice may finally be restored with the Polish government’s compensation offer of twenty percent of the current value of the lost land and buildings. The compensation is funded by the sale of government property. Already nearly $100 million has been awarded to former residents of the Eastern Borderlands ("Kresy" in Polish) and their families for their lost land and homes.
Deportation survivor and current Florida resident, Marie Gaffney, recalls "The Soviet troopers came with guns drawn in the dead of night and dragged us out into minus 40 degree temperatures, with only a few small bundles of our belongings in my father's hands and me in my mother's arms. They deported us to harsh labour camps in Siberia and seized all our property. Our homes are gone forever, but at least this is a symbolic recognition of the injustice we suffered."
The 8 July 2005 Polish law provides for compensation on an equal basis for all pre-war Polish citizens leaving land outside the present borders of Poland due to circumstances surrounding the 1939-1945 war. This includes the deported families, the soldiers who served in the Polish Forces in the West, and their families who spent the war in refugee camps around the world.
Australian second-generation survivor Louise Blazejowska says: "The story of the Soviet war-time persecution of eastern Poland's residents is a little known episode in the history of World War 2, including mass deportations to "Siberia" that resulted in starvation and death, the seizure of property and the cover-up of the Katyn massacre. But the survivors of those tragic events and their heirs now scattered across the world are to this day in the dark about their rights to justice and compensation for their seized property. They must act now before it is too late."
Applications will be accepted only until the end of 2008. Mandatory preconditions include: owners of the property had to be Polish citizens in 1939 and had to have been living in Poland at that time; owners or their heirs must be Polish citizens now (citizenship can be confirmed if parents were Polish citizens); and inheritance rights have to be proven. Some description of the property must also be provided to determine its value.
Although the initial claim must be lodged in one of Poland’s provincial offices by 31 December 2008, any additional supporting evidence can be submitted after the claim is registered, including documents obtained from various archives in Poland, Britain, the US and the former Soviet republics. The Kresy-Siberia Group has organized Polish and English-speaking volunteers to help applicants fill out and lodge their forms as well as with research, translations and navigating through administrative requirements. For more information, or to obtain claim registration forms, potential claimants can e-mail info@kresy-claims.org or visit www.kresy-claims.org.
Kresy-Siberia Group founder Stefan Wisniowski, Canadian-born and now living in Sydney, Australia, says: "For years, many Polish survivors were reluctant to claim money from their homeland as a matter of honor. However, many now understand that things have changed and that as a member of the European Union, Poland is a dynamic western economy that looks after all of its citizens’ human rights, including their property rights. Others, who do not feel the need for financial compensation, may chose to donate their compensation payments to a worthy cause, such as the Kresy-Siberia Foundation which is developing a virtual museum on the internet to preserve their history for future generations."
The Kresy-Siberia Group is the international special interest group of over 750 survivors of the Soviet persecutions and their 2nd and 3rd-generation descendants. Its objectives are to research, remember and recognize the persecution of Polish citizens of all ethnic and religious backgrounds by the Soviet Union during the Second World War. As well as supporting property claimants with information and assistance, one of its current projects is developing a state-of-the-art "virtual museum" on the internet to commemorate this little-known chapter of the Second World War.
--------------------------------------------------------------------------------
Media contacts
Australia & New Zealand:
Stefan Wisniowski
61-4-1186-4873 cell
Stefan.Wisniowski@Kresy-Siberia.org
UK:
George Neisser
44-12572-79145 or 44-77379-98123 cell
Jerzy.Neisser@Kresy-Siberia.org
USA & Canada:
Lynda Kraar
1-201-947-2516 or 1-551-486-3772 cell
Lynda.Kraar@Kresy-Siberia.org
Poland:
Aneta Hoffmann
48-502-870-596 cell
Aneta.Hoffmann@Kresy-Siberia.org
--------------------------------------------------------------------------------
Ed. Note:
The "Kresy-Siberia Group" brings into contact people from countries around the world with a special interest in the tragedy of over one million Polish citizens of various faiths and ethnicities (Polish, Ukrainian, Belorussian, Catholic, Orthodox, Jewish, etc.) either deported from eastern Poland (Kresy) in 1940-41 or otherwise arrested and sent to special Soviet labor camps in Siberia, Kazakhstan and eastern Asia. Some 115,000 of these were evacuated through Iran in 1942 as soldiers of Anders Army and their families - and eventually made their way to the West.
The circumstances of their odyssey and the tragic history of the Polish citizens under Soviet Russian occupation during the war were hushed up by the Allies during the war to protect the reputation of the Soviet Union, an important ally in the war against Nazi Germany. Almost seventy years later the survivors have aged and many have died. The group brings together surviving deportees and their descendants to remember, learn, discover and spread the word of their ordeal to the world and to future generations. We can also provide you with "local" interviews.
--------------------------------------------------------------------------------
DO PILNEGO UPOWSZECHNIENIA
Zbliża się końcowy termin skladania wniosków o odszkodowania
za utracone mienie na d. Kresach Wschodnich
WARSZAWA, 6 listopada 2008 r. - - Mimo, iż fakt ten nie był szeroko omawiany poza Polską, jednakże zbliża się ostateczny termin składania wniosków w odpowiedzi na ofertę rządu polskiego dotyczącą wypłaty odszkodowań za mienie utracone w wyniku II wojny światowej, a leżące obecnie poza granicami Polski.
Sprawa ta nie dotyczy zwrotu mienia skonfiskowanego na terenie Polski przez nazistowskie Niemcy czy powojenny reżim komunistyczny. Jest to odszkodowanie zaproponowane za nieruchomości utracone z powodu przesunięcia granic polskich po wojnie na zachód. Tereny byłych Kresów Wschodnich zostały włączone w 1945 r. do ZSRR, w zamian za zachodnie tereny zabrane pokonanej Rzeszy Niemieckiej.
Pan Romuald Lipinski, ze stanu Wirginia, USA, żołnierz II Korpusu Armii Polskiej, która pokonała Niemców we Włoszech, powiedział "byliśmy zrozpaczeni, gdy nasza ziemia została utracona na rzecz Sowietów – czuliśmy się całkowicie zdradzeni przez naszych sojuszników. Pomogliśmy zwyciężyć Hitlera, ale nasza ojczyzna dostała się pod władanie Stalina. I mimo, iż nie mogliśmy powrócić do naszych domów po wojnie, nigdy nie zapomnieliśmy naszej ojczyzny – Polski. Teraz po tych wszystkich latach, cieszymy się, że Polska jest znów wolna i że ona także o nas nie zapomniała".
Po prawie 70 latach, jakie minęły od czasów II wojny światowej, propozycja polskiego rządu dotycząca wypłaty odszkodowań w wysokości 20% wartości utraconej ziemi i nieruchomości może stanowić w końcu częściowe zadośćuczynienie ich właścicielom. Odszkodowania są finansowane ze sprzedaży nieruchomości należących do Skarbu Państwa. Do chwili obecnej prawie 100 milionów dolarów zostało wypłaconych dawnym mieszkańcom Kresów Wschodnich i ich rodzinom.
Sybiraczka Bożena Marie Gaffney, mieszkająca obecnie na Florydzie, wspomina "Żołnierze sowieccy wtargnęli z karabinami w środku nocy i wygnali nas z domu przy temperaturze -40 C jedynie z kilkoma węzełkami naszych rzeczy osobistych niesionych przez mojego ojca i mnie tulonej w ramionach mojej mamy. Zostaliśmy deportowani do ciężkich obozów pracy na Syberii, a cały nasz majątek został skonfiskowany. Już nigdy nie odzyskamy naszych domów, więc chociaż to odszkodowanie jest symbolicznym zadośćuczynieniem niesprawiedliwości, jakiej byliśmy ofiarami".
Na mocy polskiej Ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. odszkodowania należą się w równej mierze wszystkim przedwojennym obywatelom polskim, którzy w wyniku II wojny światowej zmuszeni byli opuścić ówczesne terytorium Rzeczypospolitej. Dotyczy to deportowanych rodzin, żołnierzy, którzy służyli w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie oraz ich rodzin, które wojnę spędziły w obozach dla uchodźców rozsianych po całym świecie.
Przedstawicielka drugiego pokolenia Sybiraków - Pani Louise Blażejowska, mieszkająca w Australii, powiedziała : "Tragiczne losy mieszkańców d. Kresów Wschodnich w czasie okupacji sowieckiej są mało znanym epizodem w historii II wojny światowej. Dotyczy to masowych deportacji na Syberię, których konsekwencją był głód i śmierć, odbierania mienia czy ukrywania zbrodni w Katyniu. Cudownie ocaleni uczestnicy tych tragicznych wydarzeń oraz ich potomkowie do dnia dzisiejszego nie wierzą, iż kiedykolwiek spotka ich należna im sprawiedliwość i odszkodowanie za utracone mienie. Muszą oni teraz przystąpić do działania, póki nie jest jeszcze za późno".
Wnioski będą przyjmowane jedynie do końca 2008 r. Podstawowe wymogi uprawniające do złożenia wniosku to : wlaściciele nieruchomości byli obywatelami polskimi w 1939 r. i mieszkali w tym czasie na terenie Polski; wlaściciele lub ich potomkowie muszą posiadać obecnie obywatelstwo polskie (obywatelstwo może zostać potwierdzone, jeśli rodzice byli obywatelami polskimi); prawa do spadku są potwierdzone. Do wniosku powinien być dołączony opis nieruchomości – jest to niezbędne do późniejszego określenia wartości nieruchomości.
Chociaż wstępny wniosek o odszkodowanie musi zostać złożony w jednym z urzędów wojewódzkich w Polsce do dnia 31 grudnia 2008 r., to dokumenty stanowiące załącznik do wniosku mogą być dostarczone później, po rejestracji wniosku. Dotyczy to dokumentów odszukanych w różnych archiwach w Polsce, Wielkiej Brytanii, USA czy w byłych republikach ZSRR.
Grupa Kresy-Syberia stworzyła grupę wolontariuszy mówiących po polsku i po angielsku, którzy będą pomagać osobom zainteresowanym wypełnić i złożyć wniosek czy tez będą służyć pomocą przy tłumaczeniach. W celu uzyskania dalszych informacji lub niezbędnych formularzy, potencjalni wnioskodawcy mogą się kontaktować z nami drogą emailową : info@kresy-mienie.org lub odwiedzając stronę www.kresy-mienie.org.
Założyciel Grupy Kresy-Syberia – Pan Stefan Wiśniowski, Australijczyk urodzony w Kanadzie – stwierdził: "Przez lata wielu byłych polskich wysiedleńców było przeciwnych występowaniu do swojej ojczyzny o jakiekolwiek pieniądze, traktując tę sprawę w kategoriach honoru. Jednakże wielu spośród nich jest dziś świadomych, że sytuacja się zmieniła. Obecnie polska gospodarka dynamicznie się rozwija, a Polska jako członek Unii Europejskiej troszczy się o przestrzeganie praw swych obywateli, także ich praw własności. Inni, którzy nie odczuwają potrzeby finansowego odszkodowania, mogą ofiarować uzyskane pieniądze na cel charytatywny, na przykład Fundację Kresy-Syberia, która tworzy obecnie muzeum wirtualne poświęcone upamiętnieniu ich losów dla przyszłych pokoleń".
Grupa Kresy-Syberia jest międzynarodową grupą skupiającą ponad 750 byłych Sybiraków i ich potomków z drugiego i trzeciego pokolenia. Jej celem jest badanie, upamiętnianie i upowszechnianie tragicznych losów obywateli polskich różnych narodowości i wyznań pod okupacją sowiecką w trakcie II wojny światowej. Poza wspieraniem osób pragnących złożyć wnioski o odszkodowanie, jednym z jej bieżących projektów jest stworzenie "wirtualnego muzeum" w Internecie mającego za zadanie upamiętnić ten mało znany fragment historii II wojny światowej.
--------------------------------------------------------------------------------
Kontakty dla prasy :
Australia & New Zelandia :
Stefan Wiśniowski
tel. kom.+61-4-1186-4873
Stefan.Wisniowski@Kresy-Syberia.org
Wielka Brytania :
Jerzy Neisser
tel. kom. 44-77379-98123 oraz +44-12572-79145
Jerzy.Neisser@Kresy-Syberia.org
USA & Kanada :
Lynda Kraar
tel. kom. 1-551-486-3772 oraz +1-201-947-2516
Lynda.Kraar@Kresy-Syberia.org
Polska :
Aneta Hoffmann
tel. kom. +48-502-870-596
Aneta.Hoffmann@Kresy-Syberia.org
--------------------------------------------------------------------------------
Przypis: "Grupa Kresy-Syberia" łączy ludzi z różnych krajów, dla których ważny jest temat tragedii ponad miliona obywateli polskich różnych wyznań i narodowości (Polaków, Ukraińców, Białorusinów, katolików, prawosławnych, żydów itp.), którzy zostali aresztowani lub deportowani z b. Kresów Wschodnich II RP w latach 1940-41 do specjalnych obozów pracy na Syberii, w Kazachstanie i na tereny azjatyckich republik ZSRR. 115.000 spośród nich zostało ewakuowanych do Iranu w 1942 r. jako żołnierze Armii Andersa i ich rodziny. Ostatecznie znaleźli się oni na Zachodzie. Okoliczności ich odysei i tragicznych losów obywateli polskich pod okupacją sowiecką w czasie II wojny światowej były przemilczane przez aliantów w czasie wojny, aby chronić imię ZSRR – ważnego sojusznika w walce z III Rzeszą. Prawie siedemdziesiąt lat później Sybiracy zestarzeli się, wielu spośród z nich już nie żyje. Nasza grupa łączy Sybiraków i ich potomków, aby upamiętniać, nauczać, odkrywać i upowszechniać wiedzę nt. ich tragicznych losów - na całym świecie i kolejnym pokoleniom. Możemy udzielić Państwu także lokalnych wywiadów.
Alex Lech Bajan
CEO
RAQport Inc.
2004 North Monroe Street
Arlington Virginia 22207
Washington DC Area
USA
TEL: 703-528-0114
TEL2: 703-652-0993
FAX: 703-940-8300
sms: 703-485-6619
EMAIL: sales@raqport.com
WEB SITE: http://raqport.com
Replacement for the SUN COBALT RAQ LINE
New Centos BluQuartz Virtualization and Cluster Web Servers
Importance: High
Dear Polish American Congress:
We seek your urgent assistance in getting this information to your branches and to Polonia in the USA.
At stake are justice and respect for the property rights of your members whose families lost property in eastern Poland during the war.
They have only one month in which to register their interest in receiving compensation for this land, and after 31 December 2008 it will be too late.
Information is found below and attached. Please contact me urgently if you have any questions or concerns.
STEFAN WIŚNIOWSKI
CHAIRMAN, KRESY-SIBERIA GROUP
3 Castle Circuit Close
Seaforth NSW 2092 Australia
Telephone +61 411 864 873
Stefan.Wisniowski@Kresy-Siberia.org
www.Kresy-Siberia.org
PRZEWODNICZĄCY, GRUPA KRESY-SYBERIA
ul. Wiśniowa 40B lokal nr 6
02-516 Warszawa, Polska
Telefon +48 22 5424090 fax +48 22 5424089
Kom. +48 517 206 491
Stefan.Wisniowski@Kresy-Syberia.org
www.Kresy-Syberia.org
FOR IMMEDIATE RELEASE (Polish text follows)
Eastern Poland property compensation deadline approaches
WARSAW POLAND, Thursday, Nov 6, 2008 - - Although it has not been widely publicized outside Poland, the deadline is looming for the Polish government’s offer of compensation for property left outside its present borders in connection with the Second World War.
This is in not related to restitution for property confiscated in Poland by the German Nazi and post-war Communist regimes. Rather, it is compensation offered for property left behind when Poland’s borders were shifted west after the war. Poland’s eastern territories were taken over by the Soviet Union in exchange for new western territories taken from a vanquished Germany.
Romuald Lipinski, a soldier in the Polish Army that helped drive the Germans out of Italy and who is now living in Virginia, says "it broke our hearts when our land was lost to the Soviets – we felt totally betrayed by our own Allies. We helped win the war against Hitler but lost our homeland to Stalin. But even though we could never return home after the war, we never forgot our Polish homeland. Now after all these years, we rejoice that Poland is free again and that it has not forgotten us either."
Almost 70 years after the war started, partial justice may finally be restored with the Polish government’s compensation offer of twenty percent of the current value of the lost land and buildings. The compensation is funded by the sale of government property. Already nearly $100 million has been awarded to former residents of the Eastern Borderlands ("Kresy" in Polish) and their families for their lost land and homes.
Deportation survivor and current Florida resident, Marie Gaffney, recalls "The Soviet troopers came with guns drawn in the dead of night and dragged us out into minus 40 degree temperatures, with only a few small bundles of our belongings in my father's hands and me in my mother's arms. They deported us to harsh labour camps in Siberia and seized all our property. Our homes are gone forever, but at least this is a symbolic recognition of the injustice we suffered."
The 8 July 2005 Polish law provides for compensation on an equal basis for all pre-war Polish citizens leaving land outside the present borders of Poland due to circumstances surrounding the 1939-1945 war. This includes the deported families, the soldiers who served in the Polish Forces in the West, and their families who spent the war in refugee camps around the world.
Australian second-generation survivor Louise Blazejowska says: "The story of the Soviet war-time persecution of eastern Poland's residents is a little known episode in the history of World War 2, including mass deportations to "Siberia" that resulted in starvation and death, the seizure of property and the cover-up of the Katyn massacre. But the survivors of those tragic events and their heirs now scattered across the world are to this day in the dark about their rights to justice and compensation for their seized property. They must act now before it is too late."
Applications will be accepted only until the end of 2008. Mandatory preconditions include: owners of the property had to be Polish citizens in 1939 and had to have been living in Poland at that time; owners or their heirs must be Polish citizens now (citizenship can be confirmed if parents were Polish citizens); and inheritance rights have to be proven. Some description of the property must also be provided to determine its value.
Although the initial claim must be lodged in one of Poland’s provincial offices by 31 December 2008, any additional supporting evidence can be submitted after the claim is registered, including documents obtained from various archives in Poland, Britain, the US and the former Soviet republics. The Kresy-Siberia Group has organized Polish and English-speaking volunteers to help applicants fill out and lodge their forms as well as with research, translations and navigating through administrative requirements. For more information, or to obtain claim registration forms, potential claimants can e-mail info@kresy-claims.org or visit www.kresy-claims.org.
Kresy-Siberia Group founder Stefan Wisniowski, Canadian-born and now living in Sydney, Australia, says: "For years, many Polish survivors were reluctant to claim money from their homeland as a matter of honor. However, many now understand that things have changed and that as a member of the European Union, Poland is a dynamic western economy that looks after all of its citizens’ human rights, including their property rights. Others, who do not feel the need for financial compensation, may chose to donate their compensation payments to a worthy cause, such as the Kresy-Siberia Foundation which is developing a virtual museum on the internet to preserve their history for future generations."
The Kresy-Siberia Group is the international special interest group of over 750 survivors of the Soviet persecutions and their 2nd and 3rd-generation descendants. Its objectives are to research, remember and recognize the persecution of Polish citizens of all ethnic and religious backgrounds by the Soviet Union during the Second World War. As well as supporting property claimants with information and assistance, one of its current projects is developing a state-of-the-art "virtual museum" on the internet to commemorate this little-known chapter of the Second World War.
--------------------------------------------------------------------------------
Media contacts
Australia & New Zealand:
Stefan Wisniowski
61-4-1186-4873 cell
Stefan.Wisniowski@Kresy-Siberia.org
UK:
George Neisser
44-12572-79145 or 44-77379-98123 cell
Jerzy.Neisser@Kresy-Siberia.org
USA & Canada:
Lynda Kraar
1-201-947-2516 or 1-551-486-3772 cell
Lynda.Kraar@Kresy-Siberia.org
Poland:
Aneta Hoffmann
48-502-870-596 cell
Aneta.Hoffmann@Kresy-Siberia.org
--------------------------------------------------------------------------------
Ed. Note:
The "Kresy-Siberia Group" brings into contact people from countries around the world with a special interest in the tragedy of over one million Polish citizens of various faiths and ethnicities (Polish, Ukrainian, Belorussian, Catholic, Orthodox, Jewish, etc.) either deported from eastern Poland (Kresy) in 1940-41 or otherwise arrested and sent to special Soviet labor camps in Siberia, Kazakhstan and eastern Asia. Some 115,000 of these were evacuated through Iran in 1942 as soldiers of Anders Army and their families - and eventually made their way to the West.
The circumstances of their odyssey and the tragic history of the Polish citizens under Soviet Russian occupation during the war were hushed up by the Allies during the war to protect the reputation of the Soviet Union, an important ally in the war against Nazi Germany. Almost seventy years later the survivors have aged and many have died. The group brings together surviving deportees and their descendants to remember, learn, discover and spread the word of their ordeal to the world and to future generations. We can also provide you with "local" interviews.
--------------------------------------------------------------------------------
DO PILNEGO UPOWSZECHNIENIA
Zbliża się końcowy termin skladania wniosków o odszkodowania
za utracone mienie na d. Kresach Wschodnich
WARSZAWA, 6 listopada 2008 r. - - Mimo, iż fakt ten nie był szeroko omawiany poza Polską, jednakże zbliża się ostateczny termin składania wniosków w odpowiedzi na ofertę rządu polskiego dotyczącą wypłaty odszkodowań za mienie utracone w wyniku II wojny światowej, a leżące obecnie poza granicami Polski.
Sprawa ta nie dotyczy zwrotu mienia skonfiskowanego na terenie Polski przez nazistowskie Niemcy czy powojenny reżim komunistyczny. Jest to odszkodowanie zaproponowane za nieruchomości utracone z powodu przesunięcia granic polskich po wojnie na zachód. Tereny byłych Kresów Wschodnich zostały włączone w 1945 r. do ZSRR, w zamian za zachodnie tereny zabrane pokonanej Rzeszy Niemieckiej.
Pan Romuald Lipinski, ze stanu Wirginia, USA, żołnierz II Korpusu Armii Polskiej, która pokonała Niemców we Włoszech, powiedział "byliśmy zrozpaczeni, gdy nasza ziemia została utracona na rzecz Sowietów – czuliśmy się całkowicie zdradzeni przez naszych sojuszników. Pomogliśmy zwyciężyć Hitlera, ale nasza ojczyzna dostała się pod władanie Stalina. I mimo, iż nie mogliśmy powrócić do naszych domów po wojnie, nigdy nie zapomnieliśmy naszej ojczyzny – Polski. Teraz po tych wszystkich latach, cieszymy się, że Polska jest znów wolna i że ona także o nas nie zapomniała".
Po prawie 70 latach, jakie minęły od czasów II wojny światowej, propozycja polskiego rządu dotycząca wypłaty odszkodowań w wysokości 20% wartości utraconej ziemi i nieruchomości może stanowić w końcu częściowe zadośćuczynienie ich właścicielom. Odszkodowania są finansowane ze sprzedaży nieruchomości należących do Skarbu Państwa. Do chwili obecnej prawie 100 milionów dolarów zostało wypłaconych dawnym mieszkańcom Kresów Wschodnich i ich rodzinom.
Sybiraczka Bożena Marie Gaffney, mieszkająca obecnie na Florydzie, wspomina "Żołnierze sowieccy wtargnęli z karabinami w środku nocy i wygnali nas z domu przy temperaturze -40 C jedynie z kilkoma węzełkami naszych rzeczy osobistych niesionych przez mojego ojca i mnie tulonej w ramionach mojej mamy. Zostaliśmy deportowani do ciężkich obozów pracy na Syberii, a cały nasz majątek został skonfiskowany. Już nigdy nie odzyskamy naszych domów, więc chociaż to odszkodowanie jest symbolicznym zadośćuczynieniem niesprawiedliwości, jakiej byliśmy ofiarami".
Na mocy polskiej Ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. odszkodowania należą się w równej mierze wszystkim przedwojennym obywatelom polskim, którzy w wyniku II wojny światowej zmuszeni byli opuścić ówczesne terytorium Rzeczypospolitej. Dotyczy to deportowanych rodzin, żołnierzy, którzy służyli w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie oraz ich rodzin, które wojnę spędziły w obozach dla uchodźców rozsianych po całym świecie.
Przedstawicielka drugiego pokolenia Sybiraków - Pani Louise Blażejowska, mieszkająca w Australii, powiedziała : "Tragiczne losy mieszkańców d. Kresów Wschodnich w czasie okupacji sowieckiej są mało znanym epizodem w historii II wojny światowej. Dotyczy to masowych deportacji na Syberię, których konsekwencją był głód i śmierć, odbierania mienia czy ukrywania zbrodni w Katyniu. Cudownie ocaleni uczestnicy tych tragicznych wydarzeń oraz ich potomkowie do dnia dzisiejszego nie wierzą, iż kiedykolwiek spotka ich należna im sprawiedliwość i odszkodowanie za utracone mienie. Muszą oni teraz przystąpić do działania, póki nie jest jeszcze za późno".
Wnioski będą przyjmowane jedynie do końca 2008 r. Podstawowe wymogi uprawniające do złożenia wniosku to : wlaściciele nieruchomości byli obywatelami polskimi w 1939 r. i mieszkali w tym czasie na terenie Polski; wlaściciele lub ich potomkowie muszą posiadać obecnie obywatelstwo polskie (obywatelstwo może zostać potwierdzone, jeśli rodzice byli obywatelami polskimi); prawa do spadku są potwierdzone. Do wniosku powinien być dołączony opis nieruchomości – jest to niezbędne do późniejszego określenia wartości nieruchomości.
Chociaż wstępny wniosek o odszkodowanie musi zostać złożony w jednym z urzędów wojewódzkich w Polsce do dnia 31 grudnia 2008 r., to dokumenty stanowiące załącznik do wniosku mogą być dostarczone później, po rejestracji wniosku. Dotyczy to dokumentów odszukanych w różnych archiwach w Polsce, Wielkiej Brytanii, USA czy w byłych republikach ZSRR.
Grupa Kresy-Syberia stworzyła grupę wolontariuszy mówiących po polsku i po angielsku, którzy będą pomagać osobom zainteresowanym wypełnić i złożyć wniosek czy tez będą służyć pomocą przy tłumaczeniach. W celu uzyskania dalszych informacji lub niezbędnych formularzy, potencjalni wnioskodawcy mogą się kontaktować z nami drogą emailową : info@kresy-mienie.org lub odwiedzając stronę www.kresy-mienie.org.
Założyciel Grupy Kresy-Syberia – Pan Stefan Wiśniowski, Australijczyk urodzony w Kanadzie – stwierdził: "Przez lata wielu byłych polskich wysiedleńców było przeciwnych występowaniu do swojej ojczyzny o jakiekolwiek pieniądze, traktując tę sprawę w kategoriach honoru. Jednakże wielu spośród nich jest dziś świadomych, że sytuacja się zmieniła. Obecnie polska gospodarka dynamicznie się rozwija, a Polska jako członek Unii Europejskiej troszczy się o przestrzeganie praw swych obywateli, także ich praw własności. Inni, którzy nie odczuwają potrzeby finansowego odszkodowania, mogą ofiarować uzyskane pieniądze na cel charytatywny, na przykład Fundację Kresy-Syberia, która tworzy obecnie muzeum wirtualne poświęcone upamiętnieniu ich losów dla przyszłych pokoleń".
Grupa Kresy-Syberia jest międzynarodową grupą skupiającą ponad 750 byłych Sybiraków i ich potomków z drugiego i trzeciego pokolenia. Jej celem jest badanie, upamiętnianie i upowszechnianie tragicznych losów obywateli polskich różnych narodowości i wyznań pod okupacją sowiecką w trakcie II wojny światowej. Poza wspieraniem osób pragnących złożyć wnioski o odszkodowanie, jednym z jej bieżących projektów jest stworzenie "wirtualnego muzeum" w Internecie mającego za zadanie upamiętnić ten mało znany fragment historii II wojny światowej.
--------------------------------------------------------------------------------
Kontakty dla prasy :
Australia & New Zelandia :
Stefan Wiśniowski
tel. kom.+61-4-1186-4873
Stefan.Wisniowski@Kresy-Syberia.org
Wielka Brytania :
Jerzy Neisser
tel. kom. 44-77379-98123 oraz +44-12572-79145
Jerzy.Neisser@Kresy-Syberia.org
USA & Kanada :
Lynda Kraar
tel. kom. 1-551-486-3772 oraz +1-201-947-2516
Lynda.Kraar@Kresy-Syberia.org
Polska :
Aneta Hoffmann
tel. kom. +48-502-870-596
Aneta.Hoffmann@Kresy-Syberia.org
--------------------------------------------------------------------------------
Przypis: "Grupa Kresy-Syberia" łączy ludzi z różnych krajów, dla których ważny jest temat tragedii ponad miliona obywateli polskich różnych wyznań i narodowości (Polaków, Ukraińców, Białorusinów, katolików, prawosławnych, żydów itp.), którzy zostali aresztowani lub deportowani z b. Kresów Wschodnich II RP w latach 1940-41 do specjalnych obozów pracy na Syberii, w Kazachstanie i na tereny azjatyckich republik ZSRR. 115.000 spośród nich zostało ewakuowanych do Iranu w 1942 r. jako żołnierze Armii Andersa i ich rodziny. Ostatecznie znaleźli się oni na Zachodzie. Okoliczności ich odysei i tragicznych losów obywateli polskich pod okupacją sowiecką w czasie II wojny światowej były przemilczane przez aliantów w czasie wojny, aby chronić imię ZSRR – ważnego sojusznika w walce z III Rzeszą. Prawie siedemdziesiąt lat później Sybiracy zestarzeli się, wielu spośród z nich już nie żyje. Nasza grupa łączy Sybiraków i ich potomków, aby upamiętniać, nauczać, odkrywać i upowszechniać wiedzę nt. ich tragicznych losów - na całym świecie i kolejnym pokoleniom. Możemy udzielić Państwu także lokalnych wywiadów.
Alex Lech Bajan
CEO
RAQport Inc.
2004 North Monroe Street
Arlington Virginia 22207
Washington DC Area
USA
TEL: 703-528-0114
TEL2: 703-652-0993
FAX: 703-940-8300
sms: 703-485-6619
EMAIL: sales@raqport.com
WEB SITE: http://raqport.com
Replacement for the SUN COBALT RAQ LINE
New Centos BluQuartz Virtualization and Cluster Web Servers
Subscribe to:
Posts (Atom)